The end is near
Door: Nick Lensink
Blijf op de hoogte en volg Nick
06 Maart 2013 | Mauritius, Le Morne
Op werk heb ik afgelopen week weer iets nieuws gedaan. Ik moest informatie van investeerders opzoeken in een file en registreren in het systeem. Dit moet volgens de Amerikaanse wet. Om het witwassen tegen te gaan wordt er veel informatie vergaard en controles gedaan op de investeerders. Dit wordt bijvoorbeeld gedaan op Worldcheck. Hierop kan worden opgezocht of iemand een crimineel verleden heeft of verwant is met bijvoorbeeld een terrorist. Mijn naam stond er in ieder geval nog niet in!
Vrijdag avond wilde we vroeg naar bed gaan omdat wij de volgende dag een berg zouden beklimmen met een collega. Om 8 uur moesten wij op werk zijn omdat hij ons daar zou ophalen. Maar zoals dat vaker gebeurd was het veel te gezellig met de studenten die rondom ons wonen en gingen we "pas" om 12 uur naar bed. Vijf en een half uur later stonden we op en om half 7 namen wij de bus, ik Ryan en Eddie visser. We hadden het geluk dat we met de Taxi Marron naar Quatre-Bornes konden gaan om daarna om 8 uur op werk aan te komen. Onze collega was er nog niet en na een kwartiertje belde hij dat hij er over 10 minuten zou zijn. Wij waren erg moe en gingen even bij een bushalte zitten. Daar kwam ineens een vreemde man aanlopen. Op de een of andere manier leek het alsof hij ons kende en ik gaf hem een hand. Ik stelde hem voor aan Eddie Visser en het leek alsof dat onze collega was. Een hilarische situatie. Om kwart voor 9 kwam onze collega aanzetten die toen zojuist zijn neef van het vliegveld had opgehaald. We hebben hem thuis afgezet en we zijn daarna richting de berg gegaan. Bij onze collega thuis hebben we de auto geparkeerd en toen kon onze reis gaan beginnen.
De berg die wij gingen beklimmen heet Le Pouce. Deze berg is ongeveer 815 meter hoog. Langs een landweggetje kwamen we aan bij een smal paadje waar je naar boven kan lopen. Het ging ook lekker regenen dus voordat we uberhaupt nog iets van de berg hadden gezien waren we al zeiknat. Gelukkig hield het wel snel op. Door de regen waren de losse stenen en het de modderige ondergrond heel glad. Ik ben dan ook heel vaak uitgegleden. Na drie kwartier kwamen we boven aan, tenminste dat dachten we. We bleken pas halverwege te zijn. We zagen de top maar die kant gingen we niet gelijk op. Door de regen was het erg modderig en onze collega wist wel een andere weg naar de top. Wij zijn een andere kant toen ingeslagen en door de dichte begroeiing en de regen trokken we verder. Het bleek er alsnog erg glad te zijn en we zijn allemaal wel een paar keer uitgegeleden. Ryan stond klaar met zijn fotocamera om foto's te maken. Een stukje verder kwamen we aan bij een miniwaterval. Dat was schoon water en Eddie heeft zijn fles er mee gevult. Naast die waterval stond ook een plant met allemaal vruchten erin. Ik scheurde de helft eraf en deed alsof ik het gegeten had. Die collega vroeg of het lekker was en pakte er zelf ook een. Grap mislukt maar wel even lekker gegeten. Het was een beetje zuur en achteraf zagen we dat die vruchten in Port-Louis worden verkocht. Toen we klaar waren met onze gratis lunch is onze collega tot de conclusie gekomen dat deze weg eigenlijk ook wel glad was en dat we toch maar weer terug gingen. Door dezelfde dichte begroeiing gingen we weer terug naar de T kruising en gingen we de andere kant op. Met de zon die weer tevoorschijn was gekomen was het weer heet maar nog steeds wel glad. Na heel veel pauzes kwamen we boven op de berg aan. Tenminste... dat dachten we. De top van de berg kon je blijkbaar ook beklimmen. Daar gingen we weer. Het laatste stukje berg beklommen we en ik heb me best goed gehouden met mijn hoogtevrees. De weg was een meter breed en daarnaast was een afgrond van een paar honderd meter diep (die hoogtevrees van mij stelt dus ook niks voor). Eenmaal op de top aangekomen was het uitzicht echt prachtig. Er wonen apen op en rond de berg en op de top van de berg zagen we ook wat apenpoep, daar bleef het helaas ook bij. We zagen veel steden waar we regelmatig kwamen en we stonden even hoog als de wolken. Dat bleek ook echt waar te zijn want vijf minuten later kwamen de wolken recht op ons af. na tien minuten stonden we er midden in en was alles helemaal wit. Het mooie uitzicht wat we hadden was verdwenen en je zag alleen nog maar de top van de berg waar je op zat. Supercool en een mooie ervaring. Het was niet koud want dat is niet mogelijk in Mauritius, 30 graden is hier de normaalste zaak van de wereld. Het mooie weer dat in Nederland was afgelopen dag is voor hun heel koud en is de temperatuur in hun winter.
Er stond een hele harde wind boven op de berg en dat was ook heel gevaarlijk met het afdalen. Nadat de wolken verdwenen waren zijn we voorzichtig naar beneden gegaan. Op hetzelfde gevaarlijke stuk klommen we weer naar beneden. De weg naar beneden over de modderige stukjes en over de gladde stenen was op de terugweg nog vervelender omdat je nu natuurlijk sneller gaat. Ik ben daarom ook heel vaak uitgegleden. Rond half twee waren we weer beneden en werden we terug gebracht naar Quatre-Bornes. We waren om kwart over negen begonnen met klimmen en kwamen om 1 uur terug. Een hele vermoeiende dag dus. Met de taxi marron zijn we weer naar huis gegaan en daar ben ik rond vier uur naar bed gegaan. Ik had me wekker om zes uur gezet om te eten en na het eten, om acht uur, ben ik weer gaan slapen. Ryan zou ons wakker maken omdat we naar de club gingen maar hij was uiteindelijk ook in slaap gevallen. Om 2 uur werd hij wakker en heeft hij ons toch nog maar even wakker gemaakt omdat dat afgesproken was. We hadden toen al acht uur geslapen en uiteindelijk besloten we toch nog maar even te kijken. Het werd heel gezellig en hebben nog een leuke avond gehad.
Zondag wilde we naar de Rochester Falls gaan maar toen wij wakker werden was het heel hard aan het regenen en besloten we de volgende zondag te gaan. We zijn toen na een uurtje naar het strand gegaan want uiteindelijk was het een hele hete zonnige dag. Ik en Ryan hebben nog een uurtje gesnorkeld en toen aan het eind van de dag hebben we wat eten gehaald bij het tentje voor onze deur.
Ryan en ik zijn ook gaan duiken. Dit werd onze laatste duik en we moesten ook examen doen. Er zouden eigenlijk foto's worden gemaakt maar dat was de instructeur vergeten. Als tegenprestatie kunnen wij nu nog een keer heel goedkoop duiken en alsnog de foto's laten maken. Het duiken was weer heel leuk en we zijn tot 27 meter diep gegaan. na de dive hebben we examen gedaan wat eigenlijk geen examen was maar een klein testje of je alles goed begrepen had. Dat hadden we dus gehaald en we gingen met ons certificaat naar huis. Supercool en alle dives die we tot nu toe gedaan hebben staan in een boekje die we erbij kregen. Dus nu ben ik echt in het bezit van een CMAS level 1 Certificaat.
"Het einde naderd, en het komt allemaal dichterbij. Het is een prachtig eiland maar de mooiste dat ben jij"
Vrijdag avond wilde we vroeg naar bed gaan omdat wij de volgende dag een berg zouden beklimmen met een collega. Om 8 uur moesten wij op werk zijn omdat hij ons daar zou ophalen. Maar zoals dat vaker gebeurd was het veel te gezellig met de studenten die rondom ons wonen en gingen we "pas" om 12 uur naar bed. Vijf en een half uur later stonden we op en om half 7 namen wij de bus, ik Ryan en Eddie visser. We hadden het geluk dat we met de Taxi Marron naar Quatre-Bornes konden gaan om daarna om 8 uur op werk aan te komen. Onze collega was er nog niet en na een kwartiertje belde hij dat hij er over 10 minuten zou zijn. Wij waren erg moe en gingen even bij een bushalte zitten. Daar kwam ineens een vreemde man aanlopen. Op de een of andere manier leek het alsof hij ons kende en ik gaf hem een hand. Ik stelde hem voor aan Eddie Visser en het leek alsof dat onze collega was. Een hilarische situatie. Om kwart voor 9 kwam onze collega aanzetten die toen zojuist zijn neef van het vliegveld had opgehaald. We hebben hem thuis afgezet en we zijn daarna richting de berg gegaan. Bij onze collega thuis hebben we de auto geparkeerd en toen kon onze reis gaan beginnen.
De berg die wij gingen beklimmen heet Le Pouce. Deze berg is ongeveer 815 meter hoog. Langs een landweggetje kwamen we aan bij een smal paadje waar je naar boven kan lopen. Het ging ook lekker regenen dus voordat we uberhaupt nog iets van de berg hadden gezien waren we al zeiknat. Gelukkig hield het wel snel op. Door de regen waren de losse stenen en het de modderige ondergrond heel glad. Ik ben dan ook heel vaak uitgegleden. Na drie kwartier kwamen we boven aan, tenminste dat dachten we. We bleken pas halverwege te zijn. We zagen de top maar die kant gingen we niet gelijk op. Door de regen was het erg modderig en onze collega wist wel een andere weg naar de top. Wij zijn een andere kant toen ingeslagen en door de dichte begroeiing en de regen trokken we verder. Het bleek er alsnog erg glad te zijn en we zijn allemaal wel een paar keer uitgegeleden. Ryan stond klaar met zijn fotocamera om foto's te maken. Een stukje verder kwamen we aan bij een miniwaterval. Dat was schoon water en Eddie heeft zijn fles er mee gevult. Naast die waterval stond ook een plant met allemaal vruchten erin. Ik scheurde de helft eraf en deed alsof ik het gegeten had. Die collega vroeg of het lekker was en pakte er zelf ook een. Grap mislukt maar wel even lekker gegeten. Het was een beetje zuur en achteraf zagen we dat die vruchten in Port-Louis worden verkocht. Toen we klaar waren met onze gratis lunch is onze collega tot de conclusie gekomen dat deze weg eigenlijk ook wel glad was en dat we toch maar weer terug gingen. Door dezelfde dichte begroeiing gingen we weer terug naar de T kruising en gingen we de andere kant op. Met de zon die weer tevoorschijn was gekomen was het weer heet maar nog steeds wel glad. Na heel veel pauzes kwamen we boven op de berg aan. Tenminste... dat dachten we. De top van de berg kon je blijkbaar ook beklimmen. Daar gingen we weer. Het laatste stukje berg beklommen we en ik heb me best goed gehouden met mijn hoogtevrees. De weg was een meter breed en daarnaast was een afgrond van een paar honderd meter diep (die hoogtevrees van mij stelt dus ook niks voor). Eenmaal op de top aangekomen was het uitzicht echt prachtig. Er wonen apen op en rond de berg en op de top van de berg zagen we ook wat apenpoep, daar bleef het helaas ook bij. We zagen veel steden waar we regelmatig kwamen en we stonden even hoog als de wolken. Dat bleek ook echt waar te zijn want vijf minuten later kwamen de wolken recht op ons af. na tien minuten stonden we er midden in en was alles helemaal wit. Het mooie uitzicht wat we hadden was verdwenen en je zag alleen nog maar de top van de berg waar je op zat. Supercool en een mooie ervaring. Het was niet koud want dat is niet mogelijk in Mauritius, 30 graden is hier de normaalste zaak van de wereld. Het mooie weer dat in Nederland was afgelopen dag is voor hun heel koud en is de temperatuur in hun winter.
Er stond een hele harde wind boven op de berg en dat was ook heel gevaarlijk met het afdalen. Nadat de wolken verdwenen waren zijn we voorzichtig naar beneden gegaan. Op hetzelfde gevaarlijke stuk klommen we weer naar beneden. De weg naar beneden over de modderige stukjes en over de gladde stenen was op de terugweg nog vervelender omdat je nu natuurlijk sneller gaat. Ik ben daarom ook heel vaak uitgegleden. Rond half twee waren we weer beneden en werden we terug gebracht naar Quatre-Bornes. We waren om kwart over negen begonnen met klimmen en kwamen om 1 uur terug. Een hele vermoeiende dag dus. Met de taxi marron zijn we weer naar huis gegaan en daar ben ik rond vier uur naar bed gegaan. Ik had me wekker om zes uur gezet om te eten en na het eten, om acht uur, ben ik weer gaan slapen. Ryan zou ons wakker maken omdat we naar de club gingen maar hij was uiteindelijk ook in slaap gevallen. Om 2 uur werd hij wakker en heeft hij ons toch nog maar even wakker gemaakt omdat dat afgesproken was. We hadden toen al acht uur geslapen en uiteindelijk besloten we toch nog maar even te kijken. Het werd heel gezellig en hebben nog een leuke avond gehad.
Zondag wilde we naar de Rochester Falls gaan maar toen wij wakker werden was het heel hard aan het regenen en besloten we de volgende zondag te gaan. We zijn toen na een uurtje naar het strand gegaan want uiteindelijk was het een hele hete zonnige dag. Ik en Ryan hebben nog een uurtje gesnorkeld en toen aan het eind van de dag hebben we wat eten gehaald bij het tentje voor onze deur.
Ryan en ik zijn ook gaan duiken. Dit werd onze laatste duik en we moesten ook examen doen. Er zouden eigenlijk foto's worden gemaakt maar dat was de instructeur vergeten. Als tegenprestatie kunnen wij nu nog een keer heel goedkoop duiken en alsnog de foto's laten maken. Het duiken was weer heel leuk en we zijn tot 27 meter diep gegaan. na de dive hebben we examen gedaan wat eigenlijk geen examen was maar een klein testje of je alles goed begrepen had. Dat hadden we dus gehaald en we gingen met ons certificaat naar huis. Supercool en alle dives die we tot nu toe gedaan hebben staan in een boekje die we erbij kregen. Dus nu ben ik echt in het bezit van een CMAS level 1 Certificaat.
"Het einde naderd, en het komt allemaal dichterbij. Het is een prachtig eiland maar de mooiste dat ben jij"
-
06 Maart 2013 - 08:33
Opa Cees:
Nou Nick nog een verslag en je bent weer thuis je hebt weer een hoop mee gemaakt
wat zal je dat allemaal missen maar lekker weer thuis te zijn is ook weer leuk
nou jongen opa weet niet veel maar geniet er nog maar even van.
opa gaat weer sluiten met de hartelijke groeten ook aan je vrinden
ook de groeten van oma riet xxxxx -
06 Maart 2013 - 09:16
Tineke Verbaan:
Hoi Nick,
Wat een prachtige slotzin van je verslag! En wat een spannend verhaal van je beklimming. Het zal zeker indrukwekkend geweest zijn toen de deken van wolken over je heen kwam daar boven op de top. Heb dat ooit op de Tafelberg meegemaakt. Echt gaaf. Leuk dat je nog een extra duikuurtje krijgt. Die foto's moeten er natuurlijk wel komen. Leuk souvenir! Zoals je schrijft, het vertrek naar huis gaat naderen. Snel nog de laatste plannetjes uitvoeren en dan zien we je weer gezellig door de straat wandelen.
Veel plezier nog!
Groetjes,
Dick en Tineke -
06 Maart 2013 - 11:17
Lucy:
Geweldig wat je allemaal doet, lieverd.
Maar ik zou ook zo blij zijn als je weer lekker hier bij me bent.
Ik hou van je, geniet van je laatste dagen.
Xxxx van je trotse hollandse meid -
06 Maart 2013 - 14:23
Kassadin:
Leuk allemaal!
Zeg, kan je mijn naam ook ff checken?
Of kan ik dat zelf gewoon op worldcheck.com? -
06 Maart 2013 - 22:42
MNL-The Hague:
Hey gozer,
Gefeliciteerd met je duikbrevet. Nu ik nog, om samen te water te gaan, snel!
XXX
Ps IK mis jou ook! -
06 Maart 2013 - 22:47
MNL-The Hague:
Mooie titel trouwens. Good old Frank nog steeds in je gedachten? -
07 Maart 2013 - 21:59
Marianne Vingerling:
hoi Nick, wat een fantastische tocht heb je gemaakt zeg!!!! Je bent volgens mij niet echt een type die met z'n hoofd in de wolken loopt. heb je toch maar mooi weer meegemaakt.
Onwijs gaaf dat je zo goed kan duiken, heb je de rest van je leven plezier van. nou joh, maak nog wat leuks van de laatste lootjes, ik geloof niet dat ze zoo zwaar zijn.
groetjes en een zoen van Marianne -
08 Maart 2013 - 16:55
Ton En Edith:
Hey Nickie,
Wat schrijf je steeds een leuke verhaaltjes man!
Je bent te benijden, zo'n geweldige ervaring de afgelopen maanden.
Geniet nog van de laatste weken, vooral die heerlijke temperatuur daar, heerlijk.
Wij passen nog wel effen op je meissie....
Kus van je oom (en tante).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
