Falling in love with you

Dinsdag ochtend, 12 maart, tien over vijf sochtends. Ik word wakker en schik van het feit dat mijn wekker niet is gegaan. Om half zes zou de taxi ons voor ons huis ophalen. Taxi Joe, hij bracht ons drie maanden lang naar Quatre-Bornes elke ochtend. Het was nog helemaal donker maar ik was niet moe. Ik heb me snel klaar gemaakt en heb een stokbrood klaargemaakt. Vijf over half zes stappen we de taxi in en halen we Halima op die honderd meter verderop woont. Onderweg hebben we nog wat geld gepind en zagen we de zon opkomen. Het is sochtends wat frisser en we merken ook steeds meer dat het wat koeler wordt in Mauritius. Om 6 uur reden we door het verlaten Port-Louis richting het noorden, Riviere Du Rempart. Iets over half 7 kwamen we aan op bestemming. We werden warm ontvangen en hebben een kort filmpje gekeken van wat we konden verwachten. Ik werd al een beetje zenuwachtig maar ik stond achter mijn besluit. Ik had er heel veel zin in! Toen was het zover. Het moment dat het echt ging beginnen. Halima en ik kregen onze instructies en Halima, die geen zenuwen had, werd nu ook een beetje zenuwachtig. We kregen een teug aan en het werd goed strak aangedaan. Ik ging Skydiven! Ik werd gefilmd door de instructeur die zijn camera op zijn hand heeft vastgemaakt. Halima en ik hadden besloten dat Halima als eerst ging springen omdat ik het niet aan kon om een minuut naast een open vliegtuigdeur te zitten. In de lucht waren mijn zenuwen zo goed als weg en was ik er klaar voor. Het uitzicht was prachtig maar na een tijdje ging de deur open. Ik dacht dat ik eerst even rustig naar Halima kon kijken hoe zij zou springen maar binnen 5 seconde nadat de deur open is gegaan was ze al weg. Toen was het mijn beurt ik schoof naar de deur en sprongen we. Het gevoel dat je naar beneden valt was heel anders dan dat ik me had voorgesteld. Je valt heel snel maar ik had geen eng gevoel in mijn buik. Door de bril die ik ophad leek het allemaal wat minder realistisch waardoor het niet eng was. Ik viel richting de wolken en terwijl ik in de wolken viel ging de parachute open. Het was echt een hele mooie ervaring. Toen de parachute open ging kreeg ik instructies over het landen. Ik moest mijn voeten omhoog doen als we bijna bij de grond waren zodat de instructeur de controlle heeft als we op de grond komen. Ik mocht in de lucht zelf de parachute besturen. Dat was heel erg gaaf. Heel snel de ene kant op en daarna weer heel snel de andere kant op, dat was echt heel leuk. Ik ben blij dat ik het skydiven heb gedaan en heb er totaal geen spijt van.
Vrijdag 15 maart, onze laatste werkdag was wel gezellig. Mijn stageverslag werd ondertekent en Ryan en ik hadden nog een traktatie voor al het personeel. Voor het gebouw worden er allerlei broodjes, rijst en ook gebak verkocht. We hadden honderd stuks gekocht en gingen dit zelf uitdelen. We hadden nog een praatje met iedereen want dit was natuurlijk de laatste keer dat we ze zagen. De grote baas heeft ons nog bedankt voor onze verdienste en als bedankje werden we die dag met de taxi naar huis gebracht. Na iedereen gedag te hebben gezegd gingen we op weg naar huis en toen drong tot me door dat dit het einde was. Vier maanden lang heb ik daar gewerkt en nu kom ik daar nooit meer terug.

Die avond zijn we voor het eerst naar Grand Baie gegaan. Heel gezellig. Uiteindelijk zijn we in een bar naar het dakterras gegaan en hebben we met een paar studenten en wat locals live muziek gemaakt. Een meisje was daar toevallig en ging daar voor ons zingen, samen met iedereen die meezong was het een gezellige boel en ook nog een leuke afsluiting van ons laatste weekend.

Zaterdag ochtend moesten we weer vroeg op omdat we met de catamaran naar Ile Aux Cerf gingen. Eerst gingen we naar een waterval waar we met de speedboot naartoe gingen en daarna stapten we op de boot. Na een stukje varen gingen we snorkelen. Ik heb weer veel nieuwe vissen gezien en heb zoals gewoonlijk weer genoten van het onderwaterleven. Op het eiland hebben we op het strand gelegen en lekker geluierd. Ik voelde me die dag niet zo goed en ik dacht dat ik een beetje ziek begon te worden. Aan het eind van de dag gingen we weer naar huis en zijn we gewoon lekker rustig thuis gebleven. Ik wou namelijk wel in goede gezondheid in Nederland aankomen. Alles wat we dit weekend deden was allemaal de laatste keer. De laatste keer op balkon met ze drieën, de laatste keer avondeten, de laatste keer van alles. Het kwam steeds dichterbij.

Zondagochtend 7 uur werd ik wakker gemaakt door Ryan, ik had hem daar toestemming voor gegeven zodat we zolang mogelijk van de dag konden genieten. Op de laatste dag zagen we nog voor de laatste keer een grote snelle spin. Ryan zei tegen mij dat ik hem moest dood maken zodat ik tenminste iets aan mijn spinnenangst heb gedaan. De spin ging achter de tv en Ryan duwde de tv kast weg. Ik heb de spin met een een vliegenmepper doodgemaakt. Schouderklopje voor mezelf! Nadat ik mijn koffer had ingepakt gingen we nog even naar het strand. Onze laatste hotdog en we hebben nog een paar uurtjes op het strand gelegen. Rond 3 uur gingen we terug naar huis waar ik nog even op bed heb uitgerust en waar ik nog de laatste dingen ging inpakken. Er kwamen veel studenten om ons uit te zwaaien en rond 5 uur waren Ryan en ik klaar. Ik wou mijn koffer dicht doen maar toen begon de stress. Ik was de sleutel van mijn koffer kwijt….!