Kopenhagen

De derde week alweer! De tijd gaat naar ons gevoel heel snel, dat is goed! Dat betekent dat we het naar ons zin hebben. Mijn tweede werkweek is begonnen en ik ben al bekend geworden met mijn klanten en mijn teams. Ik weet de weg richting werk uit mijn hoofd en fiets zo nu en dan een andere route om mijn zintuigen te prikkelen. Wat schrijf ik dat toch weer mooi op..

De tweede werkweek bestaat uit maar drie dagen werken! Vanaf donderdag 1 september ga ik op reis naar Denemarken, Kopenhagen. Een reis met alle collega’s uit Noowegen. In totaal zijn er 700 collega’s meegereisd naar Kopenhagen. Normaliter doe je dan iets werkgerelateerds zoals een training, maar in Noorwegen doen ze dat niet. We vieren dat Covid-19 geen grote rol meer in het dagelijkse leven speelt dus we gaan naar Kopenhagen voor een social networking event. Donderdagochtend komen ik en wat andere collega’s aan op het vliegveld waarna wij naar het hotel zijn vertrokken. Koffers ingeleverd en door naar het terrein waar het evenement die middag plaats gaat vinden.

Het evenement vindt plaats op Lokomotivværkstedet. Gelukkig heb ik het æ teken op mijn Noorse toetsenbord zitten. Nu nog uitspreken.. Het is een hele grote hal wat vroeger het eindstation voor de treinen was. Nu is het een evenementenlocatie. Er stonden overal tafels, barretjes en buiten waren er allerlei activiteiten. De hal was ook ingericht met retro games zoals icehockey, pacman en flipperkasten. Na de twee uur durende lunch begon er een introductie. Wat partners kwamen aan het woord voor het gebruikelijke bedrijfspraatje en daarna was er entertainment, een BN’er was uitgenodigd. Hij begint met praten en zegt na 3 minuten dat hij het niet in Engels gaat doen omdat het anders te langzaam gaat. Vervolgens heb ik samen met alle internationals in de zaal 1,5 uur zitten luisteren naar een Noors praatje. Ik voelde me dus erg welkom en betrokken bij de rest van de collega’s...

Na 1,5 uur spelletjes op mijn telefoon gespeeld te hebben zijn we terug naar het hotel gegaan. Koffers opgehaald en naar de kamer. Ik doe de kamerdeur open en zie daar mijn kamergenoot zitten. Een Oekraiense jongen die voor de oorlog al in Polen woonde en nu naar Noorwegen is gekomen om te werken. Hij zit op de stoel heel bedenkelijk te kijken naar het bed wat voor hem staat. Heb je het probleem al gezien, zegt hij als eerste voordat hij zicht heeft voorgesteld. Wat is er vraag ik ? Het zijn niet twee bedden maar het is 1 bed. Ik kijk naar het 2 meter brede bed en zie twee aparte dekens liggen en denk, ja wat is er mee? Ik ga wel liggen hoor! Hij keek me heel verschrikt aan, schud zijn hoofd en laat het er bij zitten. Dat was dus de eerste ontmoeting. Vervolgens heeft hij heel lang gesproken over van alles en nog wat. Hij hield niet op..

We hebben ons klaar gemaakt voor het avond programma en moesten weer terug lopen naar Lokomotivværkstedet (kleine 20 minuten lopen). Mijn kamergenoot had voordat we de deur uitgingen het Oekraiense strijdlied opgezet. Wij gingen met de lift naar beneden en de lift stond helemaal vol en wij hebben ons erbij gepropt. In plaats van dat hij de muziek zachter deed, deed hij het volume omhoog en begon hij mee te zingen. Iedereen in de lift keek hem vol verbazing aan en hij was zo trots als wat.

De barretjes in Lokomotivværkstedet waren omgetoverd in eettentjes. Het avondprogramma hield in dat je kon eten, drinken en socialisen. Supergezellig dus. Eenmaal in het Hotel weer aangekomen heb ik mijn Oekraiense kamergenoot kennis laten maken met de Nederlandse Django Wagner (Kali) die hij van afschuw snel afzette. Kan ik mij ook wel weer voorstellen.

De nieuwe dag is weer aangebroken (vrijdag 2 september) en ik heb lekker ontbeten in het hotel. Croissantje pindakaas, eitje met spek en een bakje cruesli was genoeg om de dag weer goed te beginnen. Vandaag gingen we met een samengesteld groepje een challenge doen. Mijn groepje bestond uit collega’s van mijn kantoor van andere afdelingen. We hebben in de buurt van Lokomotivværkstedet naar specifieke locaties moeten lopen om vervolgens vragen te beantwoorden via een tablet. Het was weer zo geregeld dat alle vragen in het Noors waren. Ik kan als ik de tijd neem de vragen begrijpen en zelf vertalen maar je had maar beperkt de tijd voor de vragen dus dat ging helaas niet. Mijn team was gelukkig aardig genoeg om drie van de vier keer de vragen te vertalen voor mij. In totaal waren er 155 teams en we hebben niet gewonnen, maar leuk was het!

Na de challenge hebben we geluncht en ons weer klaar gemaakt voor het einde middag en avond programma. Met mijn afdeling hebben we voor het diner nog geborreld in het hotel en daarna zijn wij met ons groepje van die middag gaan avondeten. Nu wel geserveerd en zittend. Deze avond hebben we ook de binnenstad van Kopenhagen nog op zijn kop gezet met een stuk of 10 collega’s. Om 05:00 weer richting het hotel en om 05:30 in bed. Lange dag of eigenlijk nacht dus...

De laatste dag is aangebroken (zaterdag 3 september) en vandaag vlieg ik om 18:35 terug naar huis. Na het ontbijt ben ik uitgecheckt en ging ik met mijn handbagagekoffertje die nog van mijn opa en oma Ben zijn geweest op pad door Kopenhagen. Ik moet natuurlijk wel de highlights gezien hebben van Kopenhagen als ik de kans daarvoor heb. Allereerst naar Nyhavn gelopen. Dat zijn de gekleurde huisjes. Het is anders dan ik mij had voorgesteld. De huis liggen in een best wel nauwe straat en zijn te zien vanaf een klein bruggetje. Een van de huisjes stond ook volledig in de stijgers dus ik moet nog maar een keer terug om het volledig goed te zien. Vervolgens ben ik door gegaan naar de zeemeermin die ik natuurlijk nog ken van Bassie en Adriaan. Eenmaal daar aangekomen zie ik een stuk of 40 mensen om dat beeld heen staan. De reden waarom dat beeld zo populair is ontgaat mij volledig maar hé, ik heb het ook maar gezien.

Vervolgens ben ik richting het centrum gelopen en heb ik de trein naar het vliegveld genomen om richting huis te gaan. Natuurlijk nog een fles 43 gekocht voor onze Tamaar, want het was maar 18 euro in plaats van de 314 NOK in Noorwegen, omgerekend 31,40 euro.

De laatste dag van het weekend heb ik lekker uitgerust en was ik ook wel weer blij om thuis te zijn. Het was een fantastisch weekeinde maar het heeft wel betekend dat we geen huizen hebben kunnen bekijken. We zijn wel in contact met wat huiseigenaren over het huren van wat huizen. We hadden een fantastisch huis gezien in een goede buurt. Het enige is dat wij het huis niet van te voren kunnen bezichtigen. Hopelijk kunnen we in de volgende blog wat meer hierover zeggen..want woensdag 14 september moeten het huidige adres verlaten..